Bydło rasy brahman wywodzi się z Indii. Jednak ta lokalna rasa rozpowszechniona została na masową skalę dopiero w Stanach Zjednoczonych. To właśnie w Ameryce brahmany zasłynęły z doskonałej jakości wołowiny i przydatności w krzyżowaniu z rasami mlecznymi. Krowy brahman charakteryzują się mocną i silną budową oraz wyraźnie zaznaczonym garbem w okolicach kłębu. Kolejnym elementem, typowym dla przedstawicieli tej rasy bydła, są długie, opadające uszy. Okrywa włosowa tych krów jest krótka, ale gęsta i bujna, a umaszczenie może być bardzo różnorodne. Spotyka się krowy brahman o maści szarej, czerwonej, jasnoczerwonej, brązowej, a także czarnej.
Bydło rasy brahman ma szereg zalety, które sprawiają że jego hodowla cieszy się sporym zainteresowaniem. Najbardziej rozpowszechniona jest ona W Stanach Zjednoczonych, jednak również w państwach azjatyckich i niektórych krajach Europy, hoduje się brahmany. Wielką zaletą tej rasy jest fakt, że krowa brahman jest niezwykle odporna na ciepło. Jej gęsta sierść praktycznie nie przepuszcza promieni słonecznych, doskonale izolując ciało krowy przed przegrzaniem. Sprawia to, że brahmany doskonale sprawdzają się jako bydło hodowlane w gorącym klimacie. Bydło tej rasy dobrze znosi również duża wilgotność oraz zimno.
Powoduje to, że hodowla krów brahman nie jest specjalnie wymagająca. Bydło to jest także niezwykle odporne na różnego rodzaju inwazje pasożytów, przede wszystkim kleszcze i przenoszone przez nie choroby. Producenci wołowiny doceniają szybki przyrost masy ciała, jakim charakteryzują się krowy brahman. Równie istotna jest ich doskonała wydajność rzeźna, gdyż mięso z brahmanów posiada bardzo niewielką zawartość tłuszczu. Oczywiście, jakość wołowiny ma także wpływ na jej cenę, dlatego hodowla brahmanów jest bardzo opłacalna. Mięso jest delikatnie marmurkowate i bardzo kruche. Doskonale sprzedaje się nie tylko w USA, ale także w Kanadzie, Meksyku, Australii i Ameryce Południowej.
Brahman – rasa krów z historią
Historia amerykańskiego brahmana rozpoczyna się w 1854 roku za sprawą producenta bawełny Richarda Barrowa z Lousiany. Dzięki dobrym kontaktom z brytyjskim rządem, sprawującym władzę nad terytorium indyjskim, Barrow otrzymał możliwość sprowadzenia bydła z Indii. Bydło hodowane przez Barrowa szybko zdobyło uznanie, a populacja brahmanów zwiększała się regularnie.
W 1924 roku powstaje Amerykańskie Stowarzyszenie Hodowców Brahmana i to właśnie w środowisku członków tej organizacji, po raz pierwszy padła nazwa „brahman” na określenie nowej rasy bydła mięsnego. Hodowcy szybko docenili niezwykłą wytrzymałość bydła na najtrudniejsze warunki atmosferyczne oraz doskonałą wydajność mięsną. Wspomniana wcześniej okrywa włosowa nie tylko odbija promienie słoneczne, umożliwiając wypasanie krów w południowym słońcu, ale jednocześnie chroni skórę przed groźnymi chorobami, takimi jak np. nowotwory. W rezultacie, krowy brahman, zaczęły cieszyć się coraz większą popularnością.
Biorąc pod uwagę fakt, że zapotrzebowanie na mięso wołowe jest coraz większe, a trend ten utrzymuje się już od lat, popularność brahmanów może się zwiększyć. Wszystko dlatego, że coraz więcej osób świadomie wybiera zdrowe i pozbawione tłuszczu, niskokaloryczne mięso, a właśnie taka jest wołowina z krów brahman. Zarówno konsumenci, jak i lekarze zalecają wybór chudego mięsa, z uwagi na niższą zawartość cholesterolu i innych szkodliwych substancji. Nie inaczej jest w przypadku wołowiny, która – im chudsza, tym zdrowsza.
Oprócz zdrowego mięs, brahmany coraz częściej sprawdzają się jako bydło mleczne. Jednak w tym przypadku, powszechniejsze są krzyżówki krowy brahman z innymi przedstawicielami ras mlecznych. W produkcji mlecznej przodują hodowcy z Ameryki Północnej i Południowej, którzy zapoczątkowali krzyżowania bydła rasy brahman z krowami mlecznymi innych ras. Wielką zaletą takich krzyżówek, jest ich zdolność do adaptacji w trudnych warunkach atmosferycznych. Brahmana krzyżuje się z bydłem mlecznym po to, aby uzyskać nie tylko bardziej wydajne krowy mlecze, ale także poprawiać ich odporność. A jak doskonale wiadomo z wcześniejszych akapitów, pod względem tolerancji na warunki pogodowe, bydło brahman nie ma sobie równych. Jeśli dodamy do tego doskonałą wydajność mleczną innych ras, takich jak Jersey, Brown Swiss, czy popularnych także w naszym kraju krów holsztyńsko-fryzyjskich, nie możemy się dziwić, że otrzymana w ten sposób krowa ma niezwykłą wartość na rynku mleczarskim.
Krzyżówka brahmana i angusa – brangus
Jedną z najpopularniejszych krzyżówek z zastosowaniem rasy brahman jest bydło brangus. Rasa ta powstała ze skrzyżowania brahmanów i bydła rasy angus. Brangusy określane są jako 3/8 genów brahmana i 5/8 genów angusa. Bydło tej rasy charakteryzuje doskonała odporność na choroby i czynniki klimatyczne, a także bardzo opiekuńcze, pełne instynktu, macierzyństwo. Cechy te zostały przekazane od brahmanów, których krowy są bardzo dobrymi matkami. Z kolei rasa krów angus dała krzyżówce wysokiej jakości mięso, doskonałą wydajność mleczną oraz płodność. Połączenie tych wszystkich cech sprawia, że rasa brangus nie tylko pokrywa zapotrzebowanie mięsne i mlecze, ale gwarantuje stały, stabilny rozród osobników w stadach. Niekwestionowaną zaletą jest także odporność krów na czynniki zewnętrzne, dzięki czemu zarówno zachorowalność, jak i inne problemy związane z wirusami i zarazkami, nie stanowią większego problemu.
Pierwsze brangusy powstawały już w latach 30. ubiegłego wieku, krótko po rejestracji stowarzyszenia hodowców. Od tej pory, dzięki systematycznie wdrażanym programom hodowli bydła mięsnego i mlecznego, krowy rasy brangus na stałe zadomowiły się w amerykańskich gospodarstwach. Brangusy mają barwę czarną ub czerwoną, w porównaniu do krowy brahman, mają mniejsze uszy. Są znacznie cięższe. Byk brangusa może ważyć nawet 900 kg, krowa – 500 kg. Zaletą rasy jest szybkie osiąganie dojrzałości płciowej. Jałówka gotowa jest do rozrodu już w 14 miesiącu życia. Buhaje mogą być użytkowane rozpłodowo przez 12 lat.
